یک نکته ی فقهی ؛ "تعرب بعد از هجرت"

ساکن شدن در سرزمینی که موجب نقص در دین فرد می‏ گردد!

"وَ مَنْ یُهاجِرْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ یَجِدْ فِی الْأَرْضِ مُراغَماً کَثیراً وَ سَعَةً وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رحیما"ًً

"و هر کس در راه خدا هجرت کند ( برای جهاد یا تحصیل علم دین یا دنیای لازم ) در روی زمین جایگاه دلخواه فراوان و با وسعت خواهد یافت ( که امور دین خود را تأمین نماید ) ، و کسی که از خانه خود به قصد هجرت به سوی خدا و فرستاده او بیرون رود سپس مرگ او را دریابد حقّا که پاداش او بر عهده خداست ، و خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است."                            (سوره نساء آیه 100)